«Բաքարա» ՓԲ ընկերությունը չկարողացավ հիմնավորել ներկայացված հայցը
- 2017-09-23
Թիվ ԵԱՔԴ/1030/02/12 քաղաքացիական գործով «Բաքարա» ՓԲ ընկերությունը հայցադիմում էր ներկայացրել Երևան քաղաքի Արաբկիր և Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարան, որով «Բակառա Գլաս» ՍՊ ընկերությունից պահանջել էր դադարեցնել BACCARA ապրանքային նշանի օգտագործումը:
Էյչ Էս Փարթներս իրավաբանական ընկերության փաստաբան Կարեն Կարապետյանը ներկայացրել է պատասխանող՝ «Բակառա Գլաս» ՍՊ ընկերության շահերը:
Հայցվորը պնդել էր, որ BACCARA ապրանքային նշանը ապրանքների և ծառայությունների Նիցայի միջազգային դասակարգչի 8-րդ, 9-րդ, 11-րդ, 14-րդ և 21-րդ դասերի համար «Բակառա Գլաս» ՍՊ ընկերության կողմից օգտագործվում էր անհիմն:
Գործի էական հանգամանքները.
«Baccarat» ապրանքային նշանը հայցվորի անվամբ գրանցված էր Ապրանքների և ծառայությունների Նիցայի դասակարգչի 8-րդ, 9-րդ, 11-րդ, 14-րդ և 21-րդ դասերի համար:
«BACCARA» ապրանքային նշանը պատասխանողի անվամբ գրանցված էր Ապրանքների և ծառայությունների Նիցայի դասակարգչի 35-րդ դասի համար:
Կողմերի փաստարկները.
Հայցվորը պնդել էր, որ «Բակառա Գլաս» ՍՊ ընկերության կողմից իր ինտերնետային հասցեում BACCARA գրառման օգտագործումը հանդիսանում է հայցվորի ապրանքային նշանի ապօրինի օգտագործում: Վերջինս հայտնել էր, որ պատասխանողը իրավունք չունի իրականացնելու այնպիսի ապրանքների առուվաճառք, որոնք ներառված են Նիցայի դասակարգչի 8-րդ, 9-րդ, 11-րդ, 14-րդ և 21-րդ դասերում, քանի որ նշված դասերի համար պատասխանողի ապրանքային նշանը չի գրանցվել:
Պատասխանող «Բակառա Գլաս» ՍՊ ընկերությունը պնդել էր, որ հայցվորի կողմից չի ապացուցվել վերջնիս ապրանքային նշանի օգտագործման փաստը՝ Նիցայի դասակարգչի 8-րդ, 9-րդ, 11-րդ, 14-րդ և 21-րդ դասերում:
Պատասխանողը նաև պնդել էր, որ իրավունք ունի օգտագործել BACCARA գրառումը, քանի որ Ապրանքների և ծառայությունների Նիցայի դասակարգչի 35-րդ դասը ներառում է մանրածախ առուվաճառքի իրականացումը (հիմք՝ ՀՀ մտավոր սեփականության գործակալության կողմից ուղարկված գրություն), և այդ դասում BACCARA ապրանքային նշանի գրանցումը վերջինիս բացառիկ իրավունք է տալիս իրականացնելու ցանկացած ապրանքի առուվաճառք:
Իրավական խնդիրը.
Մտավոր սեփականության ոլոորտում նշված վեճի հետաքրքրությունը կայանում է նրանում, որ ըստ էության նման ապրանքային նշանները գրանցվել էին երկու իրավատերերի կողմից Ապրանքների և ծառայությունների Նիցայի դասակարգչի տարբեր դասերում, ինչի արդյունքում առաջանում էր որոշակի համընկնում: Այսինքն՝ հայցվոր ընկերության կողմից ապրանքային նշանի գրանցումն իրականացվել էր որոշակի ապրանքների համար, իսկ պատասխանողի կողմից որոշակի ծառայության իրականացման համար:
Առաջին ատյանի դատարանի և վերաքննչ դատարանի ակտերը.
Երևան քաղաքի Արաբկիր և Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանի կողմից հայցը բավարարվել էր:
Պատասխանողի ներկայացուցչի կողմից վճռի դեմ ներկայացվել էր վերաքննիչ բոքոք, որը վերաքննիչ դատարանի կողմից ամբողջությամբ բավարարվեց: Վերաքննիչ դատարանը որոշեց բեկանել առաջին ատյանի դատարանի վճիռը և այն փոփոխել՝ մերժելով ներկայացված հայցը:
Վերաքննիչ դատարանը արձանագրել է, որ գործում իսպառ բացակայում է որևէ ապացույց, որը կհաստատեր պատասխանողի կողմից Նիցայի դասակարգչի 8-րդ, 9-րդ, 11-րդ, 14-րդ և 21-րդ դասերում ներառված ապրանքների առուվաճառք իրականացնելու փաստը: Նշված հանգամանքը վերաքննիչ դատարանը ինքնին համարել է բավարար առաջին ատյանի դատարանի վճիռը բեկանելու համար և բողոքի այլ փաստարկներին անդրադառնալու անհրաժեշտություն չի տեսել: